به نقل از «فارس»

دانشمندان: لرزه های ترکیه و سوریه ممکن است سال ها ادامه یابند

تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۴۱۸۹۵

به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از وایرد، اوایل بامداد دوشنبه17 بهمن، زمین لرزه ای به بزرگی 7.8 ریشتر ترکیه و سوریه را لرزاند و 9 ساعت بعد پس لرزه ای به قدرت 7.5 را به دنبال داشت. تعداد قربانیان بیش از 4هزار300 نفر است و امدادگران درحال بررسی ساختمان های فروریخته هستند.

پس لرزه ها همچنان منطقه را می لرزانند زیرا گسل های محلی با چنین لرزش اولیه عظیمی سازگار می شوند و دانشمندان می گویند این روند نه تنها برای روزها بلکه ماه ها یا حتی سال ها ادامه خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حتی احتمال وقوع پس لرزه ای بزرگتر از زمین لرزه اولیه وجود دارد.

دیوید اوگلزبی ژئوفیزیکدان در دانشگاه کالیفرنیا ریورساید گفت: خطر پس لرزه، اساساً درست پس از زلزله اصلی بیشتر است؛ اما پس لرزه های قابل توجهی برای این زمین لرزه تا سال ها پس از آن وجود خواهد داشت. در حال حاضر، از لحاظ تاریخی و آماری معلوم است که احتمالا پس لرزه های بسیار بیشتری به بزرگی 5 و 6 ریشتر یا بیشتر، در این منطقه رخ خواهد داد.

وندی بوهون زلزله شناس، اعلام کرد که افراد باید برای مدت طولانی تری منتظر ادامه لرزش ها باشند. زمین لرزه ها محصول تکتونیک صفحه ای هستند: صفحات یا همان توده های بزرگ سنگی، به طور مستقل در پوسته زمین حرکت می کنند؛ اما در طول گسل ها با یکدیگر تماس دارند. در نهایت، تنش و کرنش بر اصطکاکی که سنگ‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد غلبه کرده و آن سنگ‌ها در یک زلزله شکسته می‌شوند. وقتی سنگ‌ها می‌شکنند، انرژی را به شکل امواج آزاد می‌کنند و این امواج همان چیزی است که ما احساس می‌کنیم.

شوک اصلی صبح دوشنبه در امتداد حدود 125 مایلی گسل آناتولی شرقی(خط گسل معروف در جنوب ترکیه) رخ داد. به طور خاص، این زلزله ای امتداد لغز بود، یعنی تنش ایجاد شده بین دو توده سنگ که به صورت افقی در جهت مخالف حرکت می کنند تا زمانی که گسل پاره شود. همچنین در زیر زمین بسیار کم عمق بود، به این معنی که لرزش شدیدتری در سطح ایجاد می کرد.

به طور کلی با بزرگ‌تر شدن زلزله اصلی، پس‌لرزه‌ها نیز بزرگ‌تر شده و با گذشت زمان از شدت و فرکانس آن‌ها کاسته می‌شود.

آلیس گابریل، زلزله شناس در موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس، می گوید: «این سیستمی واقعاً پیچیده از گسل ها است، زیرا پوسته واقعاً در آنجا خرد شده است.»

این پیچیدگی به این معنی است که آنچه در یک گسل اتفاق می افتد در آنجا باقی نمی ماند. شاید استرسی که منجر به زلزله 7.5 ریشتری شد، مدت ها قبل ایجاد شده بود و تکان ناشی از شوک اصلی آن را آزاد کرد.

 آستین الیوت زلزله شناس در سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده، اعلام کرد که زلزله ای به این بزرگی تنش در پوسته زمین را آنقدر تغییر می دهد که سرعت سایر زمین لرزه های محلی افزایش پیدا کند. شاید روزها یا هفته‌ها بعد، پس‌لرزه‌های  بزرگی را شاهد باشیم. وی افزود احتمال وقوع زلزله‌ای که پس‌لرزه‌ قوی‌تر از خودش ایجاد کند؛ تنها حدود 5 درصد است.

این فعالیت لرزه ای را معادل خانه ای قدیمی در نظر بگیرید که پس از طوفان باقیمانده و شاید چند روز بعد این خانه ترک بردارد. به طور مشابه، هم گسل خاص محل وقوع زلزله و هم گسل‌های مجزا در مجاورت آن برای روزها و ماه‌ها پس از آن در حال حرکت هستند.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: زمین لرزه ترکیه زمین لرزه شدید زلزله سوریه پس لرزه ها زمین لرزه لرزه ای گسل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۴۱۸۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حقایق پنهان درباره ماه

 ماه یکی از سیاره‌های نزدیک به کره زمین می‌باشد که این کره دارای قطر حدودی ۳۵۰۰ کیلومتری می‌باشد و شب‌ها با انعکاس نور خورشید به سطح کره زمین، منجر به روشنایی این کره می‌شود. با این حال کره ماه دارای حقایق پنهان و بسیار جالبی است که بی شک شاید هر یک از ما اطلاعات کافی و زیادی نسبت به این کره نداشته باشیم.

 ماه بوی باروت می‌دهد
به گفته فضانوردان آپولو ۱۱، ماه بویی دارد که به لباس‌های فضایی، تجهیزات و نمونه‌های جمع‌آوری‌شان چسبیده بود و وقتی یکی از اینها در محیط قرار می‌گرفت دوباره بوی ماه قابل تشخیص بود. فضانوردان این فضاپیما اولین کسانی بودند که پا روی کره ماه گذاشتند. آنها این بو را فلزی توصیف کردند، چیزی شبیه بوی باروت سوخته یا بوی هوا پس از خاموش‌شدن ترقه. به احتمال زیاد منشأ این بو یک واکنش شیمیایی بین ماده‌ای در غبار ماه و اکسیژن موجود در هواست. البته نمونه‌های ماه روی زمین بو ندارند و پژوهشگران می‌گویند این باید به دلیل یک واکنش موقت باشد.

 ماه هم «ماه‌لرزه» دارد
همان‌طور که مناطقی از سیاره ما با زلزله تکان می‌خورند، ماه‌لرزه‌هایی هم اتفاق می‌افتد. البته مدت آنها طولانی‌تر و شدت آنها ضعیف‌تر از زلزله‌های روی زمین است. دانشمندان می‌گویند این لرزش‌ها می‌تواند دلایل مختلفی مانند برخورد شهاب‌سنگ‌ها، تغییرات دما، گرانش زمین و ... داشته باشد. آنها ماه‌لرزه‌ها را در چهار طبقه دسته‌بندی کرده‌اند: عمیق، حرارتی، شهابی و سطحی. لرزه‌های حرارتی معمول‌ترین لرزه‌ها هستند و شدت زیادی ندارند. لرزه‌های حرارتی به دلیل اختلاف دمای شب و روز ایجاد می‌شود، لرزه‌های شهابی هم به دلیل برخورد شهاب‌سنگ‌ها اتفاق می‌افتد. اما لرزه‌های شدید و طولانی زیر سر لرزه‌های سطحی ماه هستند.

 محصول یک برخورد غول‌پیکر است
نظرات مختلفی درباره شکل تولد ماه وجود دارد، اما پذیرفته‌ترین توضیح درباره چگونگی شکل‌گیری ماه، نظریه برخورد بزرگ نامیده می‌شود. طبق این نظریه سیاره‌ای به اندازه مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و ابری از این برخورد تشکیل می‌دهد که در نهایت بعد از چندین میلیون سال به ماه تبدیل می‌شود. به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن شواهدی از این برخورد را می‌توان در نمونه‌های گرفته‌شده از ماه در ماموریت‌های آپولو پیدا کرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد ترکیب ماه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با ترکیب زمین‌شناسی زمین دارد که این به دلیل همان برخورد و جداشدن بخشی از زمین قدیمی است.

 ما همیشه یک طرف ماه را می‌بینیم
شاید برایتان عجیب باشد ولی ما فقط یک طرف ماه را می‌بینیم، زیرا ماه دقیقا با همان سرعتی که به دور خود می‌چرخد به دور زمین هم می‌چرخد و این‌طوری ما فقط یک طرف آن را می‌بینیم. از همین‌جا اصطلاح «نیمه تاریک ماه» گرفته شده که در واقع درست نیست، زیرا سمت دور ماه همان مقدار نور خورشید را دریافت می‌کند که قسمت نزدیک و سمت زمینِ آن دریافت می‌کند. ماه به طور دایم رو به سطح زمین است. به این معنی که یک روز کامل ماه (مدت زمانی که طول می‌کشد تا ماه یک بار به دور خودش بچرخد) حدود ۴ دقیقه است؛ بنابراین اگر ماه اصلا نمی‌چرخید می‌توانستیم طرف‌های دیگر ماه را ببینیم.

منبع: روزنامه خراسان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی خواندنی‌ها